Mια βόλτα στα στενά σοκάκια του παλιού, παραδοσιακού πυρήνα του χωριού αποζημιώνει τον επισκέπτη που ενδιαφέρεται για την παραδοσιακή αρχιτεκτονική. Όπως στα περισσότερα χωριά του νομού Ηρακλείου τα σπίτια είναι σχετικά μικρά, μονόροφα ή, σπανιότερα διόροφα, χτισμένα πολύ κοντά το ένα στο άλλο. Τα δρομάκια είναι στενά και οι αυλές περιορισμένες ή ανύπαρκτες. Τα παλιά σπίτια είναι πετρόκτιστα, με κυρίαρχο υλικό τον τοπικό ανοιχτόχρωμο ασβεστόλιθο. Υπάρχουν σπίτια μονόχωρα, δίχωρα και σπανιότερα με περισσότερα δωμάτια. Συνηθισμένος τύπος σπιτιού ήταν αυτός που περιλάμβανε ένα πόρτεγο, την κουζίνα με την παραστιά, ξύλινο οντά και τζερτζεμίνι, δηλαδή αποθήκη κάτω από τον οντά.
Σε κάποια σπίτια της περιοχής μεγάλες πέτρινες καμάρες, κάποιες φορές οξυκόρυφες, χρησιμοποιούνται στο εσωτερικό του σπιτιού για να χωρίσουν τους χώρους ανάλογα με τη λειτουργία τους. Στα περισσότερα σπίτια τα ανοίγματα (εξώθυρες και παράθυρα) πλαισιώνονται από πελεκημένους λίθους. Χαρακτηριστικό γνώρισμα της αρχιτεκτονικής της περιοχής είναι τα ιδιαίτερα, περίτεχνα, αψιδωτά πορτοπαράθυρα, συχνά με το στοιχείο της κλείδας στη μέση του ανωφλιού. Η κλείδα αυτή μπορεί να είναι απλή ή, σπανιότερα, διακοσμημένη με ανάγλυφα.
Στις αυλές των σπιτιών συχνά υπήρχε ξυλόφουρνος, στέρνα και πηγάδι.